Auteur: Haro

Er was een relletje. Ik had me voorgenomen om die dingen niet te volgen vanuit mijn schrijfkamertje zesduizend kilometer verderop, waar ik me zes weken lang had opgesloten om aan een roman te werken. Maar nu zat ik toch een lang essay door te ploegen van een Nederlandse politicus over een Franse schrijver in een Amerikaans blad. Het essay had nieuws opgeleverd. In de koppen stond iets over abortus.

Dit moet ik lezen, dacht ik, hier schrijf ik over.

Het is nu moeilijk voor te stellen dat mensen destijds verbaasd waren over de uitspraken van Thierry Baudet in zijn essay over het werk van Michel Houellebecq in het conservatieve blad American Affairs. Zo werkt het almaar uitdijende universum van Forum-waanzin dat hij heeft gecreëerd: het einde is nooit bereikt. En zodra hij de grens verlegt, lijkt de vorige alweer mee te vallen. Maakten we ons toen daar druk over?

Continue reading “Waanzinvenster” →

‘Heb jij zelf ooit een gesloten gemeenschap meegemaakt? Van dichtbij?’

Het gesprek met mijn redacteur was bijna ten einde toen hij me de vraag stelde. Zoals altijd hadden we eerst wat smalltalk uitgewisseld, daarna zijn commentaar besproken en tot slot dachten we even na hoe we het boek in de markt konden zetten. Na enkele losse flodders zeiden we dat er nog genoeg tijd was om na te denken. Er was altijd nog tijd.

Het antwoord op zijn vraag zou een haakje kunnen zijn. Om uit te gooien in de hoop dat er een journalist aan blijft hangen. In het persbericht schrijf je dan dat het boek gaat over een gemeenschap die zich op een eiland heeft afgesloten van de maatschappij. De auteur heeft, zou je subtiel noteren, geput uit zijn jeugd in een commune op de Veluwe.

Continue reading “Van dichtbij” →

Er zijn twee soorten schrijvers, zegt George R. R. Martin, de bedenker van Game of Thrones. Je hebt architecten en tuiniers. Een architect denkt vooraf alles uit. Voordat er ook maar één spijker is geslagen, weet hij hoeveel kamers het gebouw krijgt, wat voor dak erop komt en waar de bedrading wordt gelegd.

Een tuinier daarentegen plant een zaadje, geeft het water en zorgt er goed voor. Hij weet vooraf wat voor plant het is en wat voor voeding die nodig heeft, maar hij weet niet hoeveel takken de plant precies zal hebben, hij ziet vanzelf wel hoe de plant groeit. Martin is, vertelt hij graag in interviews, een typische tuinier.

Continue reading “Uitplotten” →

Er komt een nieuw boek. Een roman die Het water bewaart ons heet, in april te verschijnen. Ik dacht: laat ik deze site eens opschonen en een nieuw leven geven. In aanloop naar de verschijning ben ik van plan hier stukjes te schrijven. Over het schrijfproces, over de keuzes die tot dit boek hebben geleid, over wat me bezighoudt en wat ik mooi of de moeite waard vind, wellicht ook over mijn journalistieke werk. Het is een probeersel, m’n enige goede voornemen dit jaar. Ik wil mezelf een reden geven om mijn gedachten te formuleren, een vrijplaats creëren waar ik alleen hoef te voldoen aan de eisen en beperkingen die ik mezelf opleg. Voor nu heb ik alle oude posts verwijderd, de site een nieuw ontwerp gegeven en is dit vooralsnog een zo goed als lege plek. Een serene, witte rust, die hopelijk snel verbroken wordt.